- Galeria Zdrowia, Marketingu i Rozrywki -

Logos

Kolejne lata z życia szkoły.

Szkolnictwo na Ziemiach Zachodnich powstawało w znacznie trudniejszych warunkach niż na dawnych ziemiach polskich intensywny napływ osadników w latach 1945-1947 połączono z szybkim rozwojem szkolnictwa, słusznie zakładając. że szkołą może przyspieszyć proces adaptacji i integracji napływającej tu z różnych stron kraju ludności, a tym samym przyspieszyć odbudowę zniszczonych przez działania wojenne. Dlatego też zadania stawiane szkolnictwu Ziem Zachodnich znacznie przewyższały zadania oświaty w innych regionach kraju. Realizacja tych zadań napotykała na olbrzymie _ trudności. Budynki szkolne były w znaczonej mierze zniszczone, brakowało nauczycieli, sprzętu, a niemal wszędzie podręczników, programów, biblioteki. Organizacją szkolnictwa średniego we Wrocławiu powierzono w pierwszych dniach lipca dr Franciszkowi Jankowskiemu-polonijnemu działaczowi i nauczycielowi zwišzanemu od wielu lal z Wrocławiem. Na pierwszą szkołę średniš przeznaczono budynek przy ulicy Poniatowskiego 9 to duży gmach po byłej niemieckiej średniej szkole żeńskiej Wiktoria-Schułe. Budynek był w stosunkowo dobrym stanie, natomiast wyposażenie po zostawiało wiele do życzenia-brak było ławek, pomocy naukowych, w pomieszczeniach biurowych ani jednego mebla. Najbardziej uciążliwym mankamentem okazał się jednak brak szyb w oknach. W czasie jesiennych chłodów młodzież dotkliwie marzła. W tej sytuacji dyrektor Jankowski zorganizował tzw. samopomoc polegającą na tym, że uczniowie przynosili szyby lub składali się na nie. Szkoła bardzo dotkliwie odczuwała też brak biblioteki, Stąd też na jednym z pierwszych posiedzeń Rady Pedagogicznej postanowiono stworzyć szkolny księgozbiór drogą dobrowolnych ofiar ze strony młodzieży. Pierwszy rok szkolny zamknięto w inwentarzu biblioteki pozycją numer 100! Do czasu przybycia pierwszych nauczycieli w lipcu i sierpniu 1945 roku wszystkie prace związane z porządkowaniem gmachu, naprawą zniszczeń oraz przyjmowania wpisów uczniów wykonywał sam dyrektor przy pomocy byłego woźnego.

Rok szkolny rozpoczęto w dniu 4 września 1945 roku. Na uroczystość otwarcia l Państwowego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu przybyli przedstawiciele władz oraz liczni mieszkańcy Wrocławia, W dniu rozpoczęcia roku szkolnego liczba uczniów i nauczycieli była jeszcze stosunkowo niewielka, ale już wystąpiła wyraźna dysproporcja-300 uczniowi zaledwie 6 nauczycieli, a 1 XII 1945 grono nauczycielskie liczyło jut 19 osób, ale liczba uczniów wzrosła do 664 w gimnazjum i 65 w liceum. Przy końcu roku szkolnego 1945 liczyła już 18 oddziałów.( Godny podkreślanie jest fakt, że wszyscy nauczyciele posiadali, pełne kwalifikacje do nauczania w szkole średniej. Kilku z nich odeszło ze szkoły już w następnym roku. większość jednak uczyła przez kilka lub kilkanaście lat, parę osób zaś ponad dwadzieścia lal. Młodzież była zróżnicowana, pochodziła z różnych stron Polski z różnych klas społecznych.

Najliczniejszą grupę stanowili uczniowie pochodzący zza Buga (95%). znikomy procent młodzieży pochodził zza Sanu i Centralnej Polski, Znaczna też była rozpiętość wieku. I tak na przykład w l klasie gimnazjalnej 7 uczniów miało 11 lat lub nieco poniżej, trzech zaś lat 17. W klasach licealnych zdarzali się uczniowie mający powyżej 20 lat. Pomimo zróżnicowania młodziej zżyła się bardzo szybko i wykazywała pozytywne postawy wobec nauczycieli .kolegów, spraw szkoły. Dyrektor dr F. Jankowski w swoim sprawozdaniu z dnia 4.X.1945 pisał: "Mimo trudnych warunków młodzież jest na ogól pracowita i z uporem pokonuje trudności zewnętrzne dostosowując się do wymagań szkoły tak w nauce jak i w postępowaniu.

Karność młodzieży nie pozostawia wiele do tyczenia, co jest tym bardziej pocieszajšce, że młodzież ta przez sześć lat pozbawiona była prawdziwej polskiej szkoły, natomiast miała sposobność do wszelkiego rodzaju wybryków i zepsucia".

Na ukształtowanie się pozytywnych postaw młodzieży na pewno wpływała praca wychowawcza nauczycieli organizowana już od pierwszych dni. Bardzo szybko zorganizowano harcerstwo-drużyna działała sprawnie i aktywnie; w marcu 1946 roku liczyła już około 100 członków.

Szkoła dbała także o życie kulturalne młodzieży i rozwój ich zainteresowań. Nawiązano stały kontakt z Dyrekcją Teatru Miejskiego. W materiałach archiwalnych zachowała się ciekawa notatka dotycząca zatrzymania na specjalne przedstawienie dla młodzieży szkolnej występującego wówczas we Wrocławiu w sztuce Bałuckiego "Grube Ryby" wielkiego Ludwika Solskiego. Młodzież interesowała się także odbudowš instytucji kulturalnych w mieście - kilkakrotnie zebrano duża sumy pieniędzy przeznaczając je m.in. na odbudowę teatru we Wrocławiu.

Niezwykle ważną rolę wychowawczą odgrywał od początku w l Liceum Ogólnokształcącym sport. Pierwsze posiedzenia Kola Sportowego odbyto się 21 XII.1945. Opiekunem został nauczyciel W-F człowiek wielkiej wiedzy i kultury, w okresie wojny działacz słynnej grupy polonijnej 'Olimp'-Edward Damczyk. Jego zapał, umiejętności organizacyjne oraz niekłamany autorytet sprawiły iż Szkolne Koło Sportowe stało się organizacją wiodącą w szkole.

Początkowo podzielone na trzy sekcje, rozwijało się bardzo prężnie, dało też poczštek Międzyszkolnemu Klubowi Sportowemu "Juwenia". który przetrwał we Wrocławiu wiele lat. Także dzięki wielkiej pracy i zaangażowaniu uczniów pod wodzą mgr E. Damczyka w miejsce zawalonego gruzami ogródka wybudowano pierwsze boisko do gry w koszykówkę oraz uporządkowano salę gimnastyczną;

Jeszcze w 1945 roku z I Liceum wydzielono Szkolę dla Dorosłych. Korzystała ona z pomieszczeń i pomocy naukowych szkoły dziennej-już w roku szkolnym 1945 szkoła dla Dorosłych liczyła 650 uczniów. Zapoczątkowana wówczas jakby dwutorowość I LO-w pewnych okresach jako luźny związek dwóch oddzielnych zakładów dydaktycznych, a od 1977 roku jako Zespól Szkół Ogólnokształcących.

Pierwszy rok szkolny zakończono w Państwowym Gimnazjum i Liceum równie uroczyście jak rozpoczynano. Zakończenie pierwszego roku szkolnego na naszej prapolskiej ziem zapowiadano nawet w prasie wrocławskiej poświęcając szkole odrębny, duży artykuł pt. "Pierwsza rocznica Gimnazjum Polskiego we Wrocławiu".

W końcu roku w szkole uczyło się w sumie przeszło 1500 uczniów. Początek nowego, drugiego roku szkolnego zmienił się w "jak pisał w swych notatkach dyr. Fr. Jankowski-'napad trzytysięcznego tłumu młodzieży na jedyny we Wrocławiu gmach gimnazjum ogólnokształcącego'. Ale jak pisze dalej Fr. Jankowski-'blisko trzytysięczna grupa młodzieży została podzielona na dwa gimnazja l licea; szkolę przedpołudniową i popołudniową'.

W parę miesięcy później we Wrocławiu otworzono II Liceum Ogólnokształcšce, a w jakiś czas potem powstało trzecie. Można więc było już mówić nie o szkole średniej we Wrocławiu, ale o wrocławskim szkolnictwie średnim. O poziomie pracy każdej szkoły decydują przede wszystkim nauczyciele. To właśnie od ich wiedzy, umiejętności i postaw zależy efektywność działania szkoły.

Fakt iż I Liceum Ogólnokształcące jeszcze przez cały rok było jedyną szkolą średnią we Wrocławiu spowodował, że naturalną koleją rzeczy zgłosili się tu do pracy wszyscy nauczyciele z wyższym wykształceniem, którzy znaleźli się we Wrocławiu. Wśród pierwszych pracowników przeważali nauczyciele z wieloletnim doświadczeniem i wysokimi kwalifikacjami, niektórzy z nich w czasie wojny prowadzili tajne nauczanie (Franciszek Jankowski, Joanna Tabaczyńska-nauczycielka matematyki, Władysław Łasisz-historyk, późniejszy wieloletni dyrektor szkoły).

Wysoki poziom kwalifikacji nauczycieli uczących w l LO był także jednym z głównych czynników decydującym o tym, że liceum to zostało wyznaczone w 1951 roku na szkołę ćwiczeń dla państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej, a od 1953 roku szkołą ćwiczeń dla Uniwersytetu Wrocławskiego.
W 1955 roku zapoczątkowano podobną współpracę z WSW-godnym podkreślenia jest fakt. iż ta zaszczytna dla liceum współpraca z wyższymi uczelniami Wrocławia bardzo się w ostatnich lalach rozwinęła i trwa do dziś. Współpraca ta zobowiązywała do utrzymywania wysokiego poziomu pracy dydaktyczno-wychowawczej nauczycieli, dbanie o ich kwalifikacja oraz wzbogacanie i unowocześnianie bazy dydaktycznej.

Spośród nauczycieli I LO wywodzi się spora grupa tych, którzy przeszli następnie do pracy w wyższych uczelniach Wrocławia np: dr Ewa Malczyńska nauczająca historii późniejszy profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, wybitny znawca problemów śląska, redaktor naczelny "Sobótki", Radosław Oniszczyk-potem dziekan i rektor WSP w Opolu, Jan Borys-pracownik naukowy WSR, dr Władysław Skóra-pracownik naukowy Akademii Medycznej.
Na Uniwersytet przeszli także: mgr Maria Kownacka-anglistka, dr Aleksander Madejski-polonista, etyk: mgr Maria Cioska-polonistka.

Chlubnie zapisali się w dziejach wrocławskiej oświaty i kultury także ci nauczyciele I LO, podjęli zadania związane z organizacją i nadzorem oświaty. Wspomnieć tu należy przede wszystkim o dr Erneście Chromickim-przez krótki czas dyrektorze I LO. a następnie prowadzšcym dział wydawnictw historycznych w Ossolineum a wreszcie wizytatorze Kuratorium Okręgu Szkolnego we Wrocławiu.

Wizytatorami wrocławskiego Kuratorium tub Wydziału Oświaty zostali też: Jadwiga Wacowska-nauczycielka historii. Edmund Codrow-matematyk, Stefan Wlazło-polonista, później metodyk doradca WOM, Bronisław Czaczyk-historyk. Nauczycielka l LO-Ludwika Binczak. polonistka, wicedyrektor szkoły została następnie dyrektorem II LO we Wrocławiu, Roman Arasimowicz-polonista byt wieloletnim dyrektorem Okręgowego Ośrodka Metodycznego oraz wizytatorem-metodykiem przy Kuratorium i następnie w WOU, Jan Dryjański pracujący w l LO jako polonista ponad trzydzieści lat łączył tę pracę z rolą wizytatora-metodyka języka polskiego do 1993 roku. Wielu nauczycieli pozostało wiernymi swej szkole przez kilkadziesiąt lub kilkanaście lat.

Do najdłużej uczących w l LO założyć trzeba: Edwarda Damczyka - organizatora życia sportowego, pracującego w I LO od chwili jego powstania do 1975 roku: pozostająca pod jego opieką młodzież odnosiła wiele sukcesów sportowych w różnych dyscyplinach sportu, Lucynę Łukomską-nauczycielkę języka francuskiego i angielskiego pracującą od 1945 do 1973 roku czynnie uczestniczącą w organizowaniu życia pozalekcyjnego, wieloletnią bibliotekarką, mogącą się poszczycić dużymi osiągnięciami w upowszechnianiu czytelnictwa wśród młodzieży: Seweryna Maciszewskiego pracującego w I LO dwadzieścia lat (1947-1967)-wybitnego polonistę, Franciszka Srodka-nauczyciela historii od 1948 do 1978, pełniącego przez krótki czas funkcję wicedyrektora szkoły, a także przez blisko 20 lat kierownika internatu, Halinę Sikorską-wzorową nauczycielkę szkoły ćwiczeń bardzo dobrą metodyczkę w zakresie geografii, Jana Dryjańskiego-wymienionego już wcześniej)-wybitnego polonistę, wieloletniego metodyka i wielkiego przyjaciela młodzieży, pracującego w I LO do 1994 roku.

Na lisię nauczycieli zasłużonych dla I LO należy wpisać; też Justynę Hremolińską-nauczycielkę języka polskiego, Józefa Chruściela-doświadczonego nauczyciela biologii, Otylię Furgo-nauczycielkę historii, Teresę Grocholską-nauczycielkę chemii, Janinę Tbaczynską-matematyczkę, Marię Ziębię-nauczycielkę biologii, Oligę Weinert-nauczycielkę wychowana fizycznego.

Wszyscy oni rozpoczęli pracę w pierwszym dziesięcioleciu istnienia szkoły i prawie wszyscy pozostali w szkole na wiele lat. Wielu nauczycieli wybitnych było i jest obecnie oczywiście także wśród tych rozpoczynających pracę później w latach siedemdziesiątych którzy dziś mogą się poszczycić ponad dwudziestoletnim a nawet trzydziestoletnim stażem pracy jak i sukcesami w pracy dydaktycznej i wychowawczej.
Od wielu lat kadra nauczająca jest już ustabilizowana, w 100% spełniająca wymogi kwalifikacyjne.

Interesującym rysem grona pedagogicznego jest fakt, iż stosunkowo widu absolwentów tej szkoły - po ukończeniu studiów-podejmowało tu pracę.

Godny podkreślenia jest również fakt że były dyrektor szkoły mgr Krzysztof Frydryszak pełnił tę funkcję nieprzerwanie od 1971 roku do 2000 r. Za jego dyrekcji szkoła przeszła istotne zmiany organizacyjne, a przede wszystkim unowocześniona została baza dydaktyczna, wprowadzono najnowocześniejsze środki dydaktyczne, zapoczątkowano proces rozwoju samorządności szkoły i wprowadzania autorskich programów nauczania. Swoje ponad półwiecze szkoła zamyka niemałym dorobkiem ponad 10000 absolwentów, z których wielka część to intelektualne kadry Wrocławia, Dolnego ślšska i kraju.

Są wśród nich wybitni twórcy kultury, pracownicy nauki i nauczyciele, działacze życia społecznego i gospodarczego, a także setki tych, którzy codzienną pracą współtworzą obraz współczesnego Wrocławia. Wielu powierzyło nauczycielom swojego liceum edukację swoich dzieci, z myślą o nowych wyzwaniach XXI wieku.

Logos

Lista absolwentów 1961
--------------------------
Andruszkiewicz Janusz
Awinas Barbara
Bakalarz Stanisława
Berdowska Elżbieta Zofia
Błachut Jan
Chojnacki Janusz
Chołuj Ewa
Ciesielska Janina
Dąbrowski Jakub
Derżko Krystyna
Figarska Henryka Balbina
Finker Marian
Furgar Helena
Golejewski Wincenty
Górecka Maria
Jakubek Kazimierz
Jarycki Jaroslaw Jan
Jezierska Krystyna
Jędrychowski Krzysztof
Kaczmarek Renata Urszula
Kania Grażyna
Kasprzycka Barbara
Kleban Stanisława
Kleszczewski Bogdan
Klimowicz Teresa
Koperski Maciej
Kowalska Sylwia
Kozłowska Anna
Krysmalska Bożena
Książek Stanisław
Kubicha Jaromir
Kuzynków Henryk
Kwaskowska Ewa
Leuschner Elke
Lewicki Zygmunt
Łabędzki Zygmunt
Ławrynowicz Andrzej
Mycarka Teresa
Marszycki Zygmunt
Mikrut Wiesław Włodzimierz
Nahurski Bogusław Andrzej
Nowak Irena Elżbieta
Nycz Zyta
Okarma Zdzisław
Osiecki Stanisław
Pałka Joanna Magdalena
Pawlak Jan
Pawlak Mirosław
Pietraszko Adam
Pietraszko Józef
Pitak Władysław
Pinkas Edward
Poliszczuk Elżbieta
Psikus Bożena
Pyjek Jadwiga
Romanowska Wiesława
Sawicki Henryk
Sawczuk Danuta
Seidel Stanisław
Sołoducho Jarosław
Sowa Emilia
Stawarska Lidia
Stratyński Jacek
Szczurek Jadwiga
Szechyńska Maria Teresa
Szmigiel Sylwester
Szuber Krystyna
Świrska Jadwiga
Tarasewicz Danuta
Tarczyńska Zofia
Tomaszewicz Józef
Tybura Marcin Wojciech
Tys Krystyna
Ways Bolesław
Wojtera Maria
Wolcendorf Teresa
Wolska Alicja
Wojcikiewicz Henryk
Wrzosek Krystyna
Wysocka Jadwiga
Ziółkowska Danuta
Żak Ryszard

==================

Logos · Wysłany: Nie 15:25, 16 Mar 2008 Temat postu:

Uprzejmie informuję, że film z Jubileuszu 100-lecia budynku VictoriaSchule i I Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu jest już gotowy i można go nabyć w Towarzystwie Terapii i Kształcenia Mowy LOGOS w Koszalinie, albo u autorów filmu – Tatiany i Władysława Pitaków.

Koszt płyty dvd wynosi 30 zł + 5 zł (koszty wysyłki listem poleconym na terenie RP)

Można dokonywać zamówień z przedpłatą na konta (do wyboru):

1. Towarzystwo Terapii i Kształcenia Mowy LOGOS
75-900 Koszalin – Kretomino, ul. Pieczarek 4
Konto nr 49 1020 2791 0000 7602 0009 2346
Tytuł wpłaty: refundacja dvd-Liceum

Lub

2. Władysław Pitak
75-900 Koszalin-Kretomino, ul. Pieczarek 4
Konto nr 51 1020 2791 0000 7102 0048 6860
Tytuł wpłaty : honorarium autorskie za dvd-liceum

Zamówienia i wysyłka płyty dvd do osób zamieszkałych poza granicami RP odbywa się według odrębnych zasad.

Cały zysk z dystrybucji nagrania będzie przeznaczony na cele statutowe Stowarzyszenia Absolwentów i Sympatyków I Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu.

Szczegółowe informacje dot. składania zamówień:

[link widoczny dla zalogowanych]
Tel. (094) 340-60-06]

Fragmenty filmu można obejrzeć pod adresem internetowym:

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Monika · Gość

MATURA- wczesne lato, słonko na niebie, stres, tony notatek, zeszyty kolegów, białe koszulki, ciśnienie ze strony rodziców, dziadków, sąsiadów i nawet pies patrzy jakby sie spodziewał samych piatek...A potem- czas start!

Opisujcie wszystko co pamiętacie...

Mooszelka

ks. Aleksander Zienkiewicz - dla szerokiego grona swoich wychowanków i współpracowników spod „Czwórki” znany był jako „Wujek”.

Patrząc z perspektywy dnia dzisiejszego na osobę i życie tego kapłana z wielką śmiałością można postawić tezę, że ziarno wiary zasiane w jego sercu, pielęgnowane z tak wielką pieczołowitością od najwcześniejszych lat po ostatnie chwile życia spędzone na modlitwie różańcowej przy Maryi, wydało dojrzały owoc.

Wymownym argumentem potwierdzającym tę tezę są na pewno: starania o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego ks. Zienkiewicza, czy może wygranie w 2005 r. plebiscytu na „Wrocławianina naszych czasów” czy chociażby najświeższa sprawa, jaką było nadanie nazwy placowi imienia Ks. Aleksandra Zienkiewicza, który usytuowany jest między ul. św. Marcina a rzeką Odrą na Ostrowie Tumskim we Wrocławiu.

Rzeczywiście to wszystko rzuca pozytywny promień na swego rodzaju „dzieło” jakim było życie „Wujka”, ale należy pamiętać, że najobfitszym plonem jego działalności duszpasterskiej był i jeszcze przez wiele lat i nawet pokoleń będzie prawidłowo ukształtowany człowiek o solidnym kręgosłupie moralnym, religijnym, kulturalnym i społecznym, który będąc wewnętrznie zintegrowany osobowościowo będzie świadomym katolikiem, mężem czy żoną, rodzicem, autentycznym patriotą, czy uczciwym obywatelem.