- Galeria Zdrowia, Marketingu i Rozrywki -

Logos

.

Kiedy w wyniku tzw. odwilży październikowej religia powróciła do szkół podstawowych i średnich, ks. Aleksander Zienkiewicz podjął się nauczania religii w I, a następnie także i w III Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu.
Nie pracował jednak długo w tych szkołach. W I Liceum pracował tylko jeden rok, zaś w III Liceum Ogólnokształcącym do 1959 r.

Zofia Szubielska · Gość

Dzięki za zdjęcia, ksiądz Zienkiewicz udzielał ślubu dla mojego brata i był na weselu. Był to naprawdę cudowny człowiek.

==================

Władek Pitak · Gość

Zosiu, jak masz jakieś fotki z Wujkiem, to podeślij je - umieszczę w tym temacie. Pozdrowionka

Józek · Gość

.

Ks. Aleksander Zienkiewicz był związany z powstaniem drugiego po jezuickim Ośrodka Duszpasterstwa Akademickiego w 1954 r. Na prośbę absolwentów I LO, gdzie przez pięć lat był katechetą, zaczął w konspiracji przed władzami państwowymi i kościelnymi (!) prowadzić godziny duszpasterskie pod "Czwórką" i w kościele św. Idziego dla swoich byłych uczniów i to był początek CODA.

Seniorka

.

METROPOLITALNE WYŻSZE SEMINARIUM DUCHOWNE WE WROCŁAWIU

Ks. Aleksander Zienkiewicz w latach 1953-1958 pełnił funkcję rektora Arcybiskupiego (Wyższego) Seminarium Duchownego we Wrocławiu.

[...] Dnia 12 września 1952 r. otrzymał nominację na wicerektora Arcybiskupiego (Wyższego) Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Jako wicerektor kierował Studium Przygotowawczym, w którym kształcili się małoseminarzyści. Studium to uległo rozwiązaniu w 1955 r. Na tym stanowisku podlegał on rektorowi Arcybiskupiego Seminarium Duchownego, ks. dr. Józefowi Marcinowskiemu, który pełnił tę odpowiedzialną funkcję od 1947 r. do 4 lipca 1953 r., kiedy to został skierowany do pracy duszpasterskiej na stanowisko proboszcza w Niemczy.

Logos

.

Rodzina Zienkiewiczów. Aleksander (najwyższy) był najstarszym synem Kazimierza i Jadwigi z d. Wróblewskiej (Archiwum Duszpasterstwa pod Czwórką

12 sierpnia 1910 - przychodzi na świat z ojca Kazimierza i Jadwigi z d. Wróblewskiej we wsi Lembówka na Wileńszczyźnie

29 sierpnia 1910 - zostaje ochrzczony w kościele parafialnym w Duniłowiczach

1920 - 1926

1920 - 1931- uczęszcza do szkoły podstawowej w Duniłowiczach, a potem
lata nauki - początkowo w Niższym Seminarium w Nowogródku - później w Biskupim Gimnazjum Męskim w Drohiczynie

1931 - 1938 - studiuje w Wyższym Seminarium Duchownym im. św. Tomasza z Akwinu w Pińsku

3 kwietnia 1938 - przyjmuje święcenia kapłańskie z rąk ordynariusza diecezji pińskiej bpa Kazimierza Bukraby i otrzymuje nominację na jego kapelana

kwiecień 1939 - otrzymuje nominację na rektora kościoła farnego w Nowogródku oraz zostaje kapelanem ss nazaretanek i prefektem gimnazjum w Nowogródku

1942 - uzyskuje godność dziekana nowogródzkiego i wikariusza generalnego w północnej części diecezji pińskiej

sierpień 1946 - uczestniczy w przymusowej repatriacji do Gorzowa Wielkopolskiegozostaje mianowany prefektem Publicznej Szkoły Powszechnej oraz Gimnazjum i LO w Sycowie

1 sierpnia 1947- otrzymuje nominację na kapelana sióstr nazaretanek i prefekta I LO oraz Liceum Pedagogicznego we Wrocławiu

wrzesień 1952 - zostaje prefektem Arcybiskupiego (Wyższego) Seminarium Duchownego we Wrocławiu

18 listopada 1953 - zostaje mianowany wicerektorem Arcybiskupiego (Wyższego) Seminarium Duchownego we Wrocławiu oraz zostaje referentem nauki chrześcijańskiej do spraw młodzieży

1 lipca 1958 - otrzymuje nominację na rektora Arcybiskupiego (Wyższego) Seminarium Duchownego we Wrocławiu

październik 1958 - rezygnuje z funkcji rektora i obejmuje funkcję rektora Katolickiego Instytutu Naukowego, przekształconego na Dwuletnie Pomaturalne Studium Katechetyczne

27 maja 1972 - otrzymuje nominację na archidiecezjalnego duszpasterza młodzieży akademickiej

25 marca 1976 - zostaje odznaczony godnością papieskiego szambelana

16 maja 1981 - administruje domem przy ul. Katedralnej 4

10 sierpnia 1994 - otrzymuje nominację na kanonika Kapituły Katedralnej

21 listopada 1995 - obejmuje funkcję rektora kościoła św. Piotra i Pawła zostaje odznaczony godnością prałata honorowego

rezygnuje ze wszystkich zajmowanych stanowisk

umiera w opinii świętości w szpitalu przy ul. Rydygiera.

Został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.

.

Logos · Wysłany: Nie 15:35, 16 Mar 2008 Temat postu:

Uprzejmie informuję, że film z Jubileuszu 100-lecia budynku VictoriaSchule i I Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu jest już gotowy i można go nabyć w Towarzystwie Terapii i Kształcenia Mowy LOGOS w Koszalinie, albo u autorów filmu – Tatiany i Władysława Pitaków.

Koszt płyty dvd wynosi 30 zł + 5 zł (koszty wysyłki listem poleconym na terenie RP)

Można dokonywać zamówień z przedpłatą na konta (do wyboru):

1. Towarzystwo Terapii i Kształcenia Mowy LOGOS
75-900 Koszalin – Kretomino, ul. Pieczarek 4
Konto nr 49 1020 2791 0000 7602 0009 2346
Tytuł wpłaty: refundacja dvd-Liceum

Lub

2. Władysław Pitak
75-900 Koszalin-Kretomino, ul. Pieczarek 4
Konto nr 51 1020 2791 0000 7102 0048 6860
Tytuł wpłaty : honorarium autorskie za dvd-liceum

Zamówienia i wysyłka płyty dvd do osób zamieszkałych poza granicami RP odbywa się według odrębnych zasad.

Cały zysk z dystrybucji nagrania będzie przeznaczony na cele statutowe Stowarzyszenia Absolwentów i Sympatyków I Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu.

Szczegółowe informacje dot. składania zamówień:

[link widoczny dla zalogowanych]
Tel. (094) 340-60-06]

Fragmenty filmu można obejrzeć klikając kolejno na poniższe adresy

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

wrocławianin · Gość

.

Kuria stara się o beatyfikację wrocławianina

Zmarły w 1995 r. kapłan może być błogosławionym. Kuria zbiera dowody na jego świętość.

Arcybiskup Marian Gołębiewski chce złożyć wniosek o beatyfikację ks. Aleksandra Zienkiewicza, wieloletniego duszpasterza akademickiego.
- Zbieramy wszystkie świadectwa. Wiele materiałów jest już uporządkowanych - przyznaje ks. Marian Gołębiewski. - Dostałem spis wszystkich dokumentów. Są jednak jeszcze osoby, które trzeba przepytać w związku z opinią o świętości księdza Zienkiewicza.

Aby zacząć proces beatyfikacyjny, wystarczy opinia o świętości księdza.
Po zakończeniu tych prac, metropolita chce przedstawić wniosek o rozpoczęcie procesu na Konferencji Episkopatu Polski. Mogłoby to się stać już w październiku. - Jeśli biskupi zaakceptują ten wniosek, ustanowiony zostanie trybunał, będzie powołany postulator i rozpocznie się proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym - wyjaśnia metropolita.

Aby zacząć proces beatyfikacyjny, wystarczy opinia o świętości księdza, czyli przekonanie znających go ludzi, że żył i umarł jak święty. Pod koniec procesu trzeba będzie jednak udowodnić, że za przyczyną kapłana po jego śmierci doszło do przynajmniej jednego cudu.

Ks. Zienkiewicz urodził się w 1910 roku na Wileńszczyźnie. Na Dolny Śląsk - najpierw do Sycowa - trafił w roku 1946. Do Wrocławia przyjechał rok później. W roku 1953 został rektorem seminarium. Od 1963 roku przez czterdzieści lat był archidiecezjalnym duszpasterzem młodzieży akademickiej. Pracował na Ostrowie Tumskim, przy ul. Katedralnej 4.

Tysiące jego wychowanków pamięta go jako wybitnego kapłana i teologa, ale - przede wszystkim - wychowawcę i przyjaciela młodzieży, który naprawdę ją rozumiał. Ci, z którymi pracował, nazywali go "Wujkiem". - Umiał odczytywać intencje ludzkie, odkrywać dobre strony charakteru, był wyrozumiały - opowiada Józef Kuropka, dziś wykładowca na Politechnice Wrocławskiej.

Joanna i Stanisław Murawscy pamiętają głęboko religijnego, a zarazem bardzo ludzkiego księdza.

Joanna i Stanisław Murawscy poznali się w duszpasterstwie akademickim. "Wujek" udzielał im ślubu. Pamiętają głęboko religijnego, a zarazem bardzo ludzkiego księdza.

- Każdego umiał podejść i zachęcić do działania, a potem docenić - opowiada pani Joanna. - Miał w sobie coś, co nie pozwalało przekraczać granic, a jednocześnie był pełen wewnętrznego ciepła - dodaje pan Stanisław.

Ks. Andrzej Dziełak zaczął współpracę z "Wujkiem" w 1980 r. - Byłem wtedy młodym księdzem, miałem głowę gorącą jak studenci. Szczęście od Boga, że był wtedy ktoś taki jak "Wujek", który te nasze głowy studził - wspomina. - On miał wyczucie Ewangelii i zawsze angażował się po stronie ludzi, nie polityki.

Ks. Zienkiewicz nie jest jedynym wrocławskim kapłanem, który ma zostać błogosławionym. Trwa już proces beatyfikacyjny ks. Roberta Spiske (żył w latach 1821-1888). W Watykanie badany jest cud, jaki miał zostać dokonany za jego przyczyną. Kościół nie zdradza jeszcze, o jaki cud chodzi.

Agata Grzelińska - POLSKA Gazeta Wrocławska

.

Mooszelka

.

lipiec1981-Stegna-płyniemy do Fromborka

- Nigdy nie wystawiał piersi do orderu, ta skromność i dobroć zjednywały mu wielu - mówił o nieżyjącym duszpasterzu ks. Andrzej Działak.

Ksiądz Zienkiewcz, zwany Wujkiem, stworzył i w latach 70. i 80. kierował słynnym wrocławskim duszpasterstwem akademickim, tzw. Czwórką (na ul. Katedralnej 4). Wdzięczni wychowankowie przysyłali na niego swoje głosy z różnych stron Polski i z zagranicy. Prezydent Dutkiewicz zakończył uroczystość:

"Tyle nocy i snów wypełnionych Wrocławiem,

tyle dni z Wrocławiem, Wrocławiem na jawie!

I tylko tę myśl jeszcze pieszczę -

czy poza Wrocławiem coś jeszcze jest jeszcze?

Tak, byle jak poza Wrocławiem i skłonność do bójek.

Więc tylko Wrocław! I ksiądz Zienkiewicz - Wujek!".

.

Agata Grzelińska · Gość

.

Biskupi poparli zabiegi o proces beatyfikacyjny.

Będzie proces beatyfikacyjny ks. Aleksandra Zienkiewicza, legendarnego duszpasterza akademickiego z Wrocławia, przez studentów nazywanego Wujkiem. O tym, że metropolita wrocławski arcybiskup Marian Gołębiewski chce, by naszego kapłana dołączyć do grona błogosławionych, pisaliśmy już kilka miesięcy temu.

Teraz arcybiskup przedstawił oficjalny wniosek w tej sprawie na posiedzeniu Konferencji Episkopatu Polski.
- A biskupi wydali pozytywną opinię - mówi ks. Stanisław Jóźwiak, rzecznik prasowy wrocławskiej kurii. - Uznali, że ks. Zienkiewicz będzie dobrym i pożądanym przykładem do naśladowania w dzisiejszych czasach.

Ks. Jóźwiak dodaje, że jeszcze w tym roku metropolita zamierza ustanowić trybunał, który będzie prowadził diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego.
Na takie informacje czekali wychowankowie wrocławskiego duchownego.
- Z ogromną radością przyjąłem tę wiadomość. To bardzo istotny krok - mówi ks. Andrzej Dziełak, uczeń i współpracownik ks. Zienkiewicza. Przypomina, że wielu biskupów znało osobiście wrocławskiego kapłana.

O dużej radości mówi też Jadwiga Wartalska z Wrocławia.
- Już za jego życia czuliśmy, że mamy do czynienia z kimś innym - wspomina. - Tak wyjątkowo sprawował mszę św. A z każdym człowiekiem roz-mawiał tak, jakby był dla niego najważniejszy. Kontakt z nim był budujący.

Opowieści o indywidualnych spotkaniach studentów z dusz-pasterzem, które wywarły wpływ na ich życie, jest wiele. Jedna z nich mówi, że ks. Zienkiewcz pomógł materialnie pewnemu niewierzącemu studentowi. Dzięki temu ten skończył studia, a potem został profesorem. Inna mówi o tym, że ludzie działający w opozycji w trudnych chwilach biegli do niego po poradę, po umocnienie, po prawdę.

Ks. Aleksander Zienkiewicz zmarł 21 listopada 1995 r. (w sobotę mija czternasta rocznica jego śmierci). Na Dolny Śląsk przyjechał w 1946 r. Najpierw był prefektem szkoły w Sycowie. W 1947 roku trafił do Wrocławia. Tu pracował m.in. w seminarium, od 1963 roku był duszpasterzem środowisk akademickich.

absolwent · Gość

Wszelkie dowody świętej działalności ks. Aleksandra Zienkiewicza (skany fotografii, świadectw z religii, wspomnienia) prosimy nadsyłać do Władka Pitaka (wpitak@poczta.onet.pl). Będziemy je publikować w naszej galerii i przekażemy do Kurii.

absolwent · Gość

.

Maria Lubieniecka

Przyszliśmy uczcić "Wujka", który napełnił swoją duchowością nasze miasto. Dokądkolwiek pójdziemy – do urzędów, do szkół, na Uniwersytet, na Politechnikę, do środowisk medycznych – wszędzie tam spotkamy ślady jego duchowości, jego obecności. (...) "Wujek" – postać Wrocławia absolutnie nie do zapomnienia. Dzisiaj przyszliśmy na Mszę świętą z przeświadczeniem o miejscu, które mu Pan pozwolił zająć w niebie. Prosimy naszego Arcypasterza, aby sprawa przygotowania procesu beatyfikacyjnego, który doprowadzi do ogłoszenia tej prawdy o życiu bohaterskim, o heroicznych cnotach "Wujkowych" nie uległa zapomnieniu, aby ożyła. Bo to będzie potężny zastrzyk miłości i radości dla Wrocławia, dla Dolnego Śląska, dla Polski" – podczas Mszy świętej inaugurującej sesję poświęconą wybitnemu wychowawcy – powiedział ks. Mirosław Drzewiecki w swej homilii.

Środowisko wychowanków, współpracowników i przyjaciół ks. Aleksandra Zienkiewicza, które od 10 lat rokrocznie gromadzi się przy ołtarzu i grobie swego "Przewodnika do nieba" w rocznicę jego odejścia do Pana i dzień imienin, 19 i 20 listopada 2005 pod auspicjami Papieskiego Wydziału Teologicznego zorganizowało drugą już (pierwsza odbyła się pięć lat temu) sesję naukową poświęconą różnym aspektom pracy nauczycielskiej i wychowawczej, a także duchowości "Wujka".

Podczas Mszy świętej inauguracyjnej, której przewodniczył ks. abp Marian Gołębiewski, obok głównego celebransa w katedrze wrocławskiej stanęli m.in. ks. bp świdnicki Ignacy Dec, ks. infułat Stanisław Turkowski, ks. prałat Wenancjusz Róg, ks. prof. Józef Pater, rektor PWT, ks. dr Marian Biskup, rektor MWSD oraz duszpasterze akademiccy – współbracia w kapłaństwie i przyjaciele zmarłego. Oprawę liturgiczną uroczystości przygotowali klerycy MWSD przy współudziale muzykujących studentów CODA "Maciejówka", świątynię zaś po brzegi wypełnili dawni "czwórkowicze" różnych generacji i stanów, przybywając tu nie tylko z Wrocławia, lecz i z innych miejscowości Polski, a nawet z zagranicy.

Pierwszy dzień sympozjum, odbywającego się w auli MWSD przy pl. Katedralnym, przed wejściem do której uczestnicy spotkania, wśród nich ks. Henryk kadr. Gulbinowicz, mogli obejrzeć wystawę zdjęć archiwalnych Wujka aranżowaną przez Marię Garncarz, wypełniły referaty o charakterze naukowym.

Po słowie wstępnym ks. rektora J. Patera prowadzącego przedpołudniową część sesji, wystąpił ks. bp prof. dr hab. I. Dec, wygłaszając referat "Miłość w nauczaniu ks. prałata A. Zienkiewicza". Mówca analizę głównego przedmiotu swej uwagi poprzedził zwięzłą historią refleksji filozoficznej nad miłością, bardziej szczegółowo skupiając się na koncepcjach myślicieli, którzy inspirowali wizje i poglądy ks. Zienkiewicza Kolejny referent, ks. prof. dr hab. J. Pater, podjął temat "Sylwetka duchowa ks. prałata A. Zienkiewicza w świetle jego kazań", wspominając, iż utwory kaznodziejskie, mimo że podlegają normatywnym rygorom sztuki retorycznej, mogą jednak w pewnej mierze stanowić przejaw, a nawet obiektywizację, tak subiektywnej i intymnej sfery jak duchowość głoszącego, wskazał na skuteczność przepowiadania ks. Zienkiewicza, którego moc perswazyjna opierała się na sile świadectwa i walorach personalnych mówiącego. Następnie zabrał głos ks. bp dr Adam Dyczkowski, słynny "Harnaś", wieloletni najbliższy współpracownik, powiernik i sąsiad "Wujka" w domu pod "Czwórką". Opierając swe wystąpienie na autopsji świadka "nocy i dni" ks. Prałata, w nasyconej ciepłym wzruszeniem wypowiedzi "Ks. A. Zienkiewicz jako wychowawca młodzieży w oczach jego współpracowników" sportretował osobowość pedagogiczną swego Mistrza i kolegi, posługując się charakterystyką pośrednią – materiałem biograficznym ułożonym w sekwencje scen i anegdot z życia "Wujka", jakie dowodziły niecodziennych cech charakteru wielkiego wychowawcy.

Po przerwie, w czasie której prelegenci i ich audytorzy mieli okazję pogawędzić ze sobą przy "szwedzkim stole" na obiedzie u sióstr marianek, jako pierwszy swój referat "Ks. rektor A. Zienkiewicz – wychowawca młodzieży duchownej" wygłosił ks. dr M. Biskup. Przedstawił w nim nade wszystko pionierski okres działalności "Wujka" w roli kierującego Seminarium, przypadający na najtrudniejsze lata powojennej biedy i prześladowań ze strony represywnego państwa komunistycznego, w którym jego umiłowanie Kościoła, dobroć, rozmodlenie, kult Eucharystii, pobożność maryjna, patriotyzm i kompetencje intelektualne stały się fundamentem przetrwania ludzi i dzieła. Z kolei na mównicy stanął ks. prof. dr hab. Józef Swastek, z którego ust miały paść słowa na temat "Życie i duchowość ks. A. Zienkiewicza jako kandydata do chwały ołtarzy". Jednak, konstatując, że materię tę niemal całkowicie wyeksploatowali przedmówcy, głównym tenorem zwartej wypowiedzi uczynił wykładowca dzieje procesów beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych na Dolnym Śląsku. Naszkicowawszy ten kontekst, stwierdził, że życiu i pośmiertnej pamięci ks. A. Zienkiewicza towarzyszyła fama sanctitatis, czego najoczywistszym dowodem jest choćby odbywające się sympozjum. Jako ostatnia wystąpiła red. Joanna Lubieniecka. Opierając się na własnym materiale wspomnieniowym oraz "memuarystyce" innych podopiecznych "Wujka", scharakteryzowała najistotniejsze rysy jego duchowej padagogii, doszukawszy się w nich prekursorskich analogii z działalnością na tym polu Jana Pawła II, zwłaszcza gdy chodzi o dyrektywę etycznego maksymalizmu.

Następnie uczestnicy konferencji udali się do kościoła świętego Krzyża, gdzie rozpoczął się, zadedykowany pamięci "Wujka", który w pięknie zawsze dostrzegał twarz Boga, występ Chóru Kameralnego Politechniki Wrocławskiej "Wrocławscy Madrygaliści" pod batutą Małgorzaty Malcher. W programie koncertu "Błogosławiony człowiek, co się tak sprawuje", który poprowadziła Joanna Lubieniecka, znalazły się m.in. psalmy Mikołaja Gomółki i Wacława z Szamotuł oraz Missa paschalis Grzegorza G. Gorczyckiego. Oprócz śpiewu a cappella podczas wieczoru zabrzmiały także fragmenty tekstów ks. A. Zienkiewicza czytane przez aktorkę Wrocławskiego Teatru Lalek , Barbarę Pielkę.

Drugi dzień sympozjum rozpoczęła Msza święta w kościele świętych Piotra i Pawła, Główny celebrans, ks. dr S. Turkowski wygłosił: podczas niej kazanie z obszernymi fragmentami poświęconymi zmarłemu rektorowi "Czwórki", podkreślając jego troskę o religijną, ale też patriotyczną i obywatelską formację młodzieży. Czas po Ofierze eucharystycznej wypełniły świadectwa osób, które w szczególnie bliski sposób zetknęły się z duchowością ks. Prałata. Nade wszystko jego niegdysiejszych współpracowników, księży prałatów Wenancjusza Roga i Andrzeja Dziełaka, a następnie m.in. ks. dr. Jerzego Witczaka, s. Marii Wołodkiewicz oraz pań Elżbiety Chabińskiej, Aleksandry Hołubeckiej-Zielnicy, Małgorzaty Łapickiej, Zofii Tworzydło, Marii Chomik, Anity Czarnieckiej-Stefańskiejt Barbary Grządziel i Haliny Kozłowskiej. Ich wyznania złożyły się na wielostronnie ukazujący "Wujka" duchowy portret zbiorczego autorstwa, jaki organizatorzy mają zamiar utrwalić w formie piśmienniczej – drukowanego tomu materiałów z sesji.

.

wychowanka · Gość

..
Czy ks. Zienkiewicz będzie błogosławiony?

O pracach związanych z procesem beatyfikacyjnym znanego wrocławskiego duszpasterza ks. prał. Aleksandra Zienkiewicza z metropolitą wrocławskim abp. Marianem Gołębiewskim rozmawia kleryk Paweł Kucia

Był bardzo blisko związany z siostrami nazaretankami, tymi, które są już błogosławione, a które poniosły męczeńską śmierć pod Nowogródkiem. Był świadomy tego, że w jakimś sensie te siostry złożyły ofiarę swego życia, dzięki której on mógł przeżyć.
Niedziela, 17 stycznia 2010

Kl. Paweł Kucia: – W opinii wielu wychowanków i współpracowników ks. Aleksandra Zienkiewicza, osoba tego kapłana jawi się jako postać święta. Dzięki ich staraniom podjęto inicjatywę rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego. Na jakim etapie są prace związane z jego przeprowadzeniem?

Abp Marian Gołębiewski: – Jesteśmy na początku. Ostatnia Konferencja Episkopatu Polski wydała pozytywne wotum dotyczące kwestii rozpoczęcia tego procesu i to jest dobry znak. Teraz odbędą się odpowiednie procedury kanoniczne. Na samym starcie skierujemy prośbę do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych o „nihil obstat”, zostanie wyznaczony odpowiedni postulator tej sprawy. Dobierze on sobie trybunał diecezjalny, który musi być zatwierdzony przez ordynariusza miejsca. Dopiero wtedy rozpocznie się proces na szczeblu diecezjalnym. Będzie on polegał na zbieraniu świadectw, przesłuchiwaniu świadków i zbadaniu tego wszystkiego, co łączy się z osobą ks. prał. Aleksandra Zienkiewicza.

– Spuścizna po ks. Aleksandrze Zienkiewiczu jest spora, nie chodzi mi tutaj tylko o dorobek intelektualny, ale bardziej o dorobek duchowy – tysiące wrocławian zawdzięczają wiele „Wujkowi”. Czy dokonanie weryfikacji zeznań poszczególnych osób nie będzie swego rodzaju studnią bez dna, która opóźni rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego?

– Jeśli chodzi o spuściznę pisemną udokumentowaną, to nie jest ona zbyt duża. To sprawy stosunkowo łatwe do pokonania. Natomiast kwestia świadków może okazać się sporym problemem. Po rozpoczęciu procesu będzie okazja, żeby takie osoby przesłuchać, zebrać wszystkie świadectwa o ks. Zienkiewiczu. Musimy jednak być świadomi tego, że świadkowie szybko odchodzą, i dlatego dla dobra samego procesu trzeba będzie pospieszyć się z przesłuchaniem tych, którzy zetknęli się z ks. Zienkiewiczem. Takie postępowanie będzie niezbędne do tego, aby zebrać jak najwięcej materiałów i przeprowadzić odpowiednie badania procesowe.

– Aby beatyfikacja mogła dojść do skutku, potrzebne jest stwierdzenie o heroiczności cnót kandydata na ołtarze. Czy na dzień dzisiejszy można mówić, bez rozpoczęcia przesłuchań procesowych, o heroiczności cnót ks. Zienkiewicza?

– Na tym właśnie polega cały proces. Kiedy sprawa ks. Zienkiewicza zostanie przedłożona na szczeblu Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, odbędzie się podstawowa debata nad heroicznością cnót. Będzie to taka sama droga, jak w sprawie procesu czcigodnego sługi Bożego Jana Pawła II. W sprawie ks. Zienkiewicza posiadamy liczne świadectwa ludzi, którzy są przekonani o heroiczności jego cnót i to nam daje motywację, aby podjąć ten proces. Na obecnym etapie należy podejść z pewną pokorą i z wielką solidnością do tych wszystkich badań.

– Potrzeba czasu, aby można było rozpocząć proces beatyfikacyjny i skutecznie go sfinalizować. Czy można już określić ramy czasowe postępowania przedprocesowego i samego procesu?

– Jeśli chodzi o czas, to naprawdę nie chciałbym tutaj podawać żadnych dat. Pamiętam proces bp. Michała Kozala, już beatyfikowanego. Zaczął się w moich latach seminaryjnych (1956-62). Potem na jakiś czas jak gdyby się wyciszył i nic na ten temat nie mówiono. W związku z wizytą Ojca Świętego Jana Pawła II w Polsce w 1989 r. sprawa ta odżyła. Tak więc różnie bywa. Trzeba też pamiętać, że w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych na swoje rozstrzygnięcie oczekują tysiące spraw.

– W historii procesów beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych bywało tak, że konkretne osoby i heroiczność ich cnót były swego rodzaju odpowiedzią na równie konkretne znaki czasu. Czy z życiem ks. Aleksandra Zienkiewicza jest podobnie?

– Myślę, że tak. Ks. Zienkiewicz znalazł się w samym kotle II wojny światowej. Był bardzo blisko związany z siostrami nazaretankami, tymi, które są już błogosławione, a które poniosły męczeńską śmierć pod Nowogródkiem. Był świadomy tego, że w jakimś sensie te siostry złożyły ofiarę swego życia, dzięki której on mógł przeżyć. Łączył w sobie jak gdyby dwie kultury. Trochę kultury wschodniej – z ziemi nowogródzkiej, skąd pochodził, i zachodniej – gdy po przybyciu w 1946 r. na Dolny Śląsk wcielał się w tę nową ojczyznę.

Tutaj rozwijał swoją pracę apostolską, bardzo owocną, zwłaszcza pracę w środowisku akademickim, ale również na stanowisku rektora Arcybiskupiego Seminarium Duchownego we Wrocławiu i na innych jeszcze odcinkach życia diecezjalnego. Życie ks. prał. Zienkiewicza zbiega się z końcem XX wieku, w którym to rozpoczynała się nowa epoka, zbliżaliśmy się do Wielkiego Jubileuszu Zbawienia. W tym wszystkim był bardzo zaangażowany, oddany pracy na rzecz Kościoła. To człowiek bardzo współczesny, mocno zakorzeniony w rzeczywistości i mógłby być wzorem dla wszystkich pokoleń.

– Ks. Aleksander Zienkiewicz nie jest jeszcze oficjalnie uznany za sługę Bożego. Czy można już modlić się za jego wstawiennictwem?

– Prywatnie – tak, oficjalnie – jeszcze nie, żebyśmy nie uprzedzali faktów. Jeśli ktoś ma takie nabożeństwo, może je prywatnie praktykować. My możemy modlić się i dziękować Panu Bogu za wszystkie łaski, które ks. prał. Aleksander Zienkiewicz zdziałał przez swoje życie i mozolną pracę. Wszystkie tytuły i inne ważne sprawy będą podawane do wiadomości w miarę rozwoju postępowania procesowego.

źródło: Niedziela, 17 stycznia 2010

.

wychowanka Wujka · Gość

.

PROCES BEATYFIKACYJNY

KS. PRAŁAT ALEKSANDER ZIENKIEWICZ
KANDYDAT DO CHWAŁY OŁTARZY
SYMPOZJUM W XV ROCZNICĘ ŚMIERCI I 100 ROCZNICĘ URODZIN

19. listopada 2010 r. (piątek)
Godz. 17.00 - modlitwa różańcowa przy grobie Sługi Bożego Ks. Aleksandra Zienkiewicza;
Godz. 18.00 - Msza św. - kościół p.w. NMP Częstochowskiej, ul. Kochanowskiego (u Ks. Mirosława DRZEWIECKIEGO „Emira”)
Po Mszy św. adoracja Najświętszego Sakramentu do godz. 20.00;
Godz. 20.00 - Apel Jasnogórski;

20 listopada 2010 r. (sobota)
Katedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu
Godz. 9.00 - Msza św. pod przewodnictwem Ks. Abp. Mariana GOŁĘBIEWSKIEGO z homilią Ks. Bp. Ignacego DECA;
Po Mszy św. - PIERWSZA SESJA PROCESU BEATYFIKACYJNEGO SŁUGI BOŻEGO KS. ALEKSANDRA ZIENKIEWICZA.
Aula Papieskiego Wydziału Teologicznego - Plac Katedralny 1
Sympozjum
Rozpoczęcie ok. godz. 11.45;
Program dokładny przedstawi Ks. Rektor PWT Waldemar IREK;
Proszeni o wystąpienia:
ks. prof. J. KRUCINA; o. prof. Z. SUCHECKI; ks. bp. A. DYCZKOWSKI; prof. T. SZOSTEK, dr S. BOGACZEWICZ; oraz byli duszpasterze akademiccy: ks. J. ŻOŁNIERKIEWICZ, ks. J. NOWACZYK, ks. W. ANDRZEJEWSKI, ks. S. PUCHAŁA, ks. A. PRZYBECKI ...

21 listopada 2010 r. (niedziela)
Kościół NMP na Piasku
Godz. 10.30 - Msza św. pod przewodnictwem Ks. Kard. Henryka GULBINOWICZA;
Po Mszy św. odsłonięcie i poświęcenie tablicy pamiątkowej na frontonie budynku dawnego CODA przy ul. Katedralnej 4
Godz. 12.30 - Kościół Św. Krzyża:
Koncert okolicznościowy przygotowany przez Polskie Stowarzyszenie Estradowe „Polest”
.

admin

..

Sługa Boży ks. Aleksander Zienkiewicz - rektor WSD we Wrocławiu,
katecheta, duszpasterz akademicki,WUJEK. foto.Andrzej Ławrynowicz

I ja, człowiek nie dający się porywać żadnym napuszonym ceremoniałom, gestom pełnym sztucznego patosu, z góry projektowanym na granie na ludzkich emocjach peanom, przed tym napisem, będącym świadectwem życia wspaniałego Człowieka, cicho, z żalem i pokorą, chylę głowę. Gdy odchodzą tacy Ludzie, wraz z nimi ze świata ubywa wiele miłości, i staje się on przez to gorszy.

(Andrzej Ławrynowicz)

.